Beschrijving: Der Tunnel: Geregisseerd door Marcus Vetter. Met Peter Schmidt-Vogel, Domenico Sesta, Luigi Spina, Hasso Herschel. Een reactie op de bouw van de Berlijnse Muur op 13 augustus 1961 was het aanbieden van geheime routes voor Oost-Berlijners om naar de vrijheid in West-Berlijn te ontsnappen. Eén daarvan was een tunnel waarvan de bouw begin 1962 begon, bedacht door vier West-Berlijnse studenten: student civiele techniek Ulrich Pfeifer (genaamd Uli) die verantwoordelijk was voor structurele problemen, student politieke wetenschappen Hasso Herschel die toezicht hield op de bouwdetails en de communicatie met de vluchtelingen, staal deskundige en Italiaanse staatsburger Domenico Sesta (genaamd Memo) die de planner was, en kunststudent en mede-Italiaanse staatsburger Luigi Spina (genaamd Gigi) die de leider van de operatie was. Het idee kwam voort uit de wens om Gigi en Memo's vriend Peter Schmidt-Vogel te helpen, die moedeloos was over zijn lot in Oost-Berlijn. Uli en Hasso sloten zich bij het plan aan kort nadat ze Memo en Gigi hadden ontmoet. Hasso werd eerder vier jaar gevangengezet door het Oost-Duitse regime en sloot zich aan als wraakactie tegen zijn voormalige ontvoerders en om zijn jongere zus uit Oost-Berlijn te krijgen. Uli ontsnapte eerder van Oost- naar West-Berlijn via het rioolstelsel van de stad, en sloot zich net als Hasso aan bij de tunnelgroep uit wraak op het Oost-Duitse regime dat zijn vriendin zeven jaar lang gevangen zette omdat ze ook probeerde te ontsnappen. De aanvankelijke planningsproblemen waren onder meer het vinden van een route die boven de constant hoge grondwaterspiegel onder de stad lag en in een deel van de stad waar ze konden bouwen zonder dat ze ervan verdacht werden dat te doen. Nadat ze het deel van de stad hadden gevonden waar de tunnel moest worden aangelegd, moesten ze gebouwen vinden waaronder ze de tunnel konden beginnen en eindigen, hetzij zonder detectie, hetzij met de hulp van de eigenaar van het gebouw. Naast de bekende zorgen over wat nu gepland was als de 165 meter lange tunnel, zoals het bieden van structurele ondersteuning, het zorgen voor luchtventilatie, het afvoeren van de opgegraven materialen, het werven van arbeiders die sympathiseerden met de zaak, en de financiering (dit laatste werd opgelost in een op een onconventionele manier), kwamen ze onvoorziene problemen tegen, zoals twee gebarsten waterleidingen die de tunnel onder water zetten, en andere mensen die ze aanvankelijk niet kenden toen ze over het project hoorden. Nadat alles gezegd en gedaan was, ging het leven, in al zijn goede en slechte, door voor de betrokkenen.